A que mais me custou

5 de Xullo. Día 9º

Despois de almorzar, saimos cara ese lugar no que a lenda di que todo o mundo a de ir de vivo ou de morto, San Andres de Teixido. O “paseiño” ata ali custou bastante, por que para chegar o pobo, haiche que subir un anaco e logo baixalo, e tamén por que o clima non acompañaba (facía frio, había bretemas e a ratos chovía), pero o final chegamos.

Despois de visitalo este pobo tan caracteristico e tomar un tentempé, proseguimola nosa marcha cara A Capelada, e este foi o que mais me custou, xa que era todo para arriba (650 metros de altitude).

Unha vez arriba, perdemonos as fermosas vistas que ofrece esta zona debido a densa bretema que había por toda a costa.

Dende alí tiramos para Cariño, con moito coidado xa que a carretera estaba mollada (durante todo o traxecto estaba a chover), tiñamos baixadas con pendentes que chegaban ata o 22% de desnivel e a bretema nos daba pouca visibilidade, aquí foi donde tamen acabei de gastalos freos.

O chegar abaixo estabamos conxelados e mollados, polo que nos cambiamos de roupa o mais rápido que poidemos (cousa, que cos dedos entumecidos e a roupa toda mollada non era facil), e entramos rapidamente no primeiro bar que vimos a tomar algo quente e tratar de recuperarnos un pouco.

O tomar algo de alento e quencer un pouco, decidimos proseguila nosa marcha cara O Barqueiro. E para alá nos diriximos pero a verdade é que Ramón o lebaba mellor, a min fixerame mais mella o que lebábamos de etapa. Non sen esforzo chegamos a O Barqueiro. E alí decidimos baixar xunto o porto para buscar algun sitio para xantar e aloxarnos, pero a baixada, que non era mais de un kilometro e xa coa carretera seca, puido comigo (tardei case dez minutos en facela), cheguei abaixo con media lipotimia (producto da mala hidratación durante a subida a capelada e o viaxe dende alí).O problema pasou cando entrei nun lugar con calor e me puxen a comer e beber.

Xa pola tarde decidimos aloxarnos donde estabamos é ir a velo faro de Estaca de Bares (pero sen as alforxas na bici. A cousa cambiaba, sentiamonos liberados, as bicicletas parecia que andaban soas.

Impresionounos a calma e mailo silencio que habia de camiño ó cabo. Despois de pasar un rato no Semáforo (mirador de Estaca de Bares), decidimos voltar e ver un pouco o Barqueiro para irnos a descansar pronto (hoxe facia falta).

Km percorridos maña: 66

Km percorridos diarios: 84

Km totais: 807,5